دكتر "اميل آدولف فون بهرينگ" در 15 مارس 1854م به دنيا آمد و پس از پايان تحصيلات ابتدايى، با استفاده از كمك‏هاي تحصيلي به دانشگاه "فردريك ويلهلم" وارد شد و در سال 1878م موفق به اخذ درجه دكترا در پزشكي گرديد و سپس به عنوان جراح در ارتش مشغول به كار شد وي از سال 1888م به تدريس در دانشكده پزشكي ارتش پرداخت و سال بعد در "انستيتوي روبروت كخ" استخدام شد. شاگردان دكتر كخ به كشف ميكربهاي عامل بيماري مي‏پرداختند اما بهرينگ به فكر نابودي ميكربها بود و نتيجه مطالعات خود را در مقاله "عفونت و ضدعفونت درتئوري وعمل" مطرح ساخته بود. وي در سال 1890م به اين نتيجه رسيد كه اگر سرم خون حيوان مبتلابه كزاز را به حيوان ديگري منتقل كند آن حيوان در برابر اين بيماري مصونيت پيدا مي‏كند و بدين ترتيب واكسن كزاز را ساخت. دكتر بهرينگ سپس همين رويه را در مورد ديفتري كه بيماري خطرناكي براي كودكان محسوب مي‏شد، به كار گرفت و در 20 دسامبر 1891 با استفاده از سرم ضدديفتري به معالجه يك كودك پرداخت و پس از مشاهده نتيجه مثبت آن، در سال 1892م پادزهر ديفتري را روانه بازار ساخت. خصوصيت اين سرم در آن بود كه نه فقط موجب مصونيت مي‏گرديد بلكه در درمان شخص مبتلا هم بسيار مؤثر بود. دكتر بهرينگ كه به دريافت جايزه آكادمي علوم پزشكي فرانسه، جايزه انستيتوي فرانسه، لقب عاليجناب پروس و نشان صليب آهن در جنگ جهاني اول نائل آمده بود، در سال 1901 اولين جايزه نوبل پزشكي را به خود اختصاص داد اميل آدولف فون بهرينگ در آخرين روز مارس 1917 در 63 سالگي درگذشت.